życia.<br>Radża już ich spostrzegł, rożek klapy miał znowu owinięty krepą. Przyjął wyrazy współczucia z pełnym godności zadowoleniem.<br>- Co mu się stało? - zapytał Istvan.<br>- Nic. Po prostu zasłabł jak poprzednio na serce i umarł. Tym razem zostaliśmy do końca, póki popiołów nie zsypano do Gangi... - twarz miał niezdrowo nalaną z zielonkawymi cieniami wokół błyszczących oczu. - Dopiero wtedy zrobiło mi się go naprawdę żal. Ta straszna, pobliźniona twarz przestała straszyć. Jednak to starszy brat.<br>- Myślisz, że to naprawdę był brat? Po rozmowie z tobą i ja zacząłem wątpić.<br>- Nie, to był na pewno on. Teraz mógłbym przysiąc. Mamy zupełnie inne charaktery. On