Florentego jeszcze sprzed wojny.<br>&lt;page nr=8&gt; Kiedy wyjechaliśmy z miasta, patrzyłem na zielone oziminy i kwitnące drzewa w sadach. Wydawało się, że z nieba spadły obłoki. Wierzby wzdłuż polnych dróg i brzozy na skraju lasów stały pochylone. Patrzyłem na różne odcienie zieleni - zamykałem i otwierałem oczy. Pod powiekami było czerwono, później biało - zielono, biało.<br>Pociąg stawał na małych przystankach w lesie. Kiedy ruszał, kłęby pary przesłaniały widok. Wsiadały i wysiadały kobiety z koszami, w których wiozły produkty na targ: pewno osełki masła owinięte w kawałki płótna, białe sery w szmatkach (z odciśniętymi na wierzchu nitkami), jajka w wiadrach, butelki z miodem. Kolejarze grali