nieco. Nie mam mianowicie pojęcia, gdzie jesteśmy. Zgubiłem się w tej parszywej mgle. <br>Reynevan rozejrzał się, spojrzał w niebo. W rzeczy samej, przezierający przez mgłę blady krążek słońca, jeszcze przed momentem widoczny i wskazujący kierunek, teraz znikł zupełnie. Gęsty opar wisiał nisko, niknęły w nim nawet czubki wyższych drzew. Przy ziemi mgła zalegała miejscami tak, że paprocie i krzaki zdawały się wystawać z oceanu mleka. <br>- Miast frasować się losem ubogich dziadów - odezwał się znowu demeryt - i przeżywać rozterki moralne, użyłbyś raczej swych talentów celem odnalezienia drogi. <br>- Słucham? <br>- Daruj mi miny niewiniątka. Dobrze wiesz, o czym mówię. <br>Reynevan też uważał, że nawęzy