się tych, które im - z takich lub owakich powodów - potrzebne, zgłębiają je, porzucają znudzeni czy złaknieni nowych... Pojawiają się zatem wirtuozi (ale też i niewolnicy) formy, zdolni narzucać ją innym, zyskując tym samym jeśli nie podziw, to przynajmniej autorytet. Pedagog zgłębia tajniki skutecznej perswazji, donżuan - schematy kobiecych oczekiwań, ogólnie szanowany ziemianin - reguły zachowań odróżniających członków lepszej sfery. I każdy zyskuje - jakąś - gratyfikację, którą można sprowadzić do uznania przewagi.<br>Musi ona być jednak nieustannie potwierdzana. Stąd nieznużone umacnianie, rozwijanie i odnawianie "własnej" formy, któremu oddają się Pimko, Młodziakowie czy wuj Konstanty. Forma jest zawsze całością adresowaną; aby przetrwać, musi zagarniać i podporządkowywać