Post, 1969).<br> Podniesienie temperatury lodu zmienia jego właściwości reologiczne: ruch deformacyjny może być szybszy. W wyniku zwiększonych deformacji powstaje więcej ciepła z powodu tarcia wewnętrznego, które dalej podnosi temperaturę. Zachodzi więc pozytywne sprzężenie zwrotne, zwane niestabilnością pełzania (creep instability). G. de Q. Robin (1955) sugerował, że proces ten poprzez ogrzanie zimnego, dennego lodu lodowcowego, aż do temperatury topnienia, może wywołać szarżę. Pogląd ten podzielało wielu autorów, m.in. S. Baranowski (1978). Jednakże analiza niestabilności pełzania w lodowcach i lądolodach oparta na modelowaniu wykazuje, że powtarzalność fazy aktywnej zawierałaby się w czasie 100 - 1000 lat dla lodowców, a w czasie około dziesięciokrotnie