długo. Już przestałem wierzyć, że dojdzie do placu. Było cicho jak w<br>kościele. Nawet żandarmi zastygli. A Żyd przyszedł do samego placu. Na<br>sam środek. Na środku stanął. To był mój Rabin. Nikt nie wiedział, co<br>zrobić z nim. Wreszcie żandarmi ruszyli się, ale nie dotykali go.<br>Patrzyli jak na zjawę.<br> - Kto to jest? - zapytał jeden.<br> - Nie wiadomo - odparł drugi.<br> - Czego on chce? - zapytał ktoś.<br> - To wariat - odparł inny.<br> A ja wybiegłem na plac i rzuciłem się Rabinowi do nóg...<br> - Rabin! - zawołałem. - Mój Rabin... - I wtedy wyciągnęło się do niego<br>mnóstwo rąk.<br> Gdy szedł z nimi, jeszcze oglądał się, jakby mi