nie istnieje taka konieczność - trzeba więc ratować tych, którzy żyją!<br>Na zakończenie tej trudnej sprawy osobiste wyznanie, o tyle na miejscu, że ilustruje ono mechanizm niektórych reakcji. Otóż ja z ulgą przyjąłem wiadomość, że grupa szturmowa wycofuje się z wyczerpanymi grotołazami, bo to oznaczało jedno - nie muszę, pokonując narastający lęk, zjeżdżać w głąb jaskini, nie muszę się już obawiać utopienia czy odcięcia przez wodę, z każdym metrem wzwyż będę za to przybliżał się do świata zewnętrznego. Jestem przekonany, że stać by mnie było na schodzenie w dół - oczywiście do pewnego momentu - ale wolałem iść w górę. Wstydziłem się tego potem, po