pociągnąć za haczyk. Nie ulega wątpliwości, że Romek zrobiłby to znacznie później, gdyby nie Adaś. Pierwszą bowiem osobą, na którą Romek spojrzał, ocknąwszy się z gorzkiego zamyślenia, był Adaś, a pierwszą myślą Teodor, potem kasa - bloczek - pięć złotych - dziesięć złotych. "Nie, to za mało na Fornalskiego! Ja mu wybiję pięćdziesiąt złotych! A bloczek zniszczę, potargam, spalę, że go ani detektyw nie znajdzie!" W trzy kwadranse później Romek liczył talerze na korytarzu. Nie szło mu jakoś. Małych talerzyków naliczył osiemdziesiąt zapomniał: sześć czy osiem i zaczął na nowo, ale znów przy czterdziestu zmyliło mu się. Nie mógł liczyć. Widział przecież, że Fornalski