temat zakończył dość nieoczekiwaną konkluzją. Napisał mianowicie, że gdyby zamiast Stanisława Augusta zasiadał na tronie "jakiś gnuśny, ale znający reguły gry europejskiej Sas, to może nie mielibyśmy ani tak pięknego wieku oświecenia, ani rozbiorów". Król był jednym z czołowych przedstawicieli tej epoki, a więc należał do ludzi podzielających wszystkie oświeceniowe złudzenia.<br>Ludziom oświecenia towarzyszył w ich działaniach wręcz gorączkowy pośpiech. Chcieli dokonać wszystkiego od razu, niepomni na nawarstwione przez pokolenia pokłady szlacheckiego konserwatyzmu.<br>Oni to, ze Stanisławem Augustem Poniatowskim na czele, ponoszą#&lt;page nr=124&gt; zdaniem Rostworowskiego#główną winę za to, że Rzeczpospolita po okresie bezwładu nagle podjęła ryzyko. Wprawili ją bowiem w dramatyczne