rzemieślnicy. Rzeźby dostarczali świątkarze (obsługiwali zazwyczaj obszar o promieniu 30-40 km). Krzyże fundowano w różnych intencjach: przydrożne, by chroniły wędrowca przed złymi mocami, pokutne, by przebłagać za popełnione winy, proszalne, by uzyskać pożądane dobro, pomyślność zbiorów, hodowli, w intencji zdrowia lub udanej podróży. Stawiano je także na mogiłach ludzi zmarłych bez sakramentów świętych, w intencji spokoju ich duszy (komemoratywne), by upamiętnić miejsce, osobę, ważne wydarzenie, misję, wreszcie przybycie otoczonego czcią obrazu Matki Boskiej. Podział ten jest czysto formalny, w rzeczywistości intencje przenikały się, <br> &lt;page nr=36&gt;<br>krzyż przydrożny mógł być zarazem komemoratywnym, pokutnym i proszalnym. <br>Krzyże stawiane we wsi, u wlotu i wylotu