palce nawet nie zbliżyły się do dermy stykającej się z krągłym biodrem.<br>Miał prawie pewność, że odebrała to podobnie. I nic nie zrobiła.<br>- O żeż ty... - Nie potrzebował wiele czasu. - Wozisz automat?!<br>- Dopierała wozi - uściśliła dość obojętnie.<br>- Aha. I to takie naturalne?<br>- Wozi też Zagrodę. Czasami. Nie ma pan większych zmartwień?<br>Nie odpowiedział. Ujął ją pod łokieć i poprowadził wzdłuż ogrodzenia. Zaskoczona, milczała niemal do narożnika działki. Ale nie mogło to oczywiście trwać bez końca. Szli wolno, miała dużo czasu.<br>- Dopierała poszedł w prawo. - Zerknęła niby to z uśmiechem i niby to na Kiernackiego, ale tak naprawdę było to czujne zezowanie