zajęty już tylko obrazem w wizjerze, pewnie o tym zapomniał. Twarze tych ludzi leżących na boku - w których wchodzi się... Dobrze wiedział - co mówić, na co czeka ta istota poniżona swoją niegustowną chorobą. "To już było to najgorsze, już nic gorszego nie będzie. O, już idę sobie przez żołądek i zmierzam do dwunastnicy. Wchodzę do dwunastnicy. Wszystko w porządku, jeszcze kawałek, jeszcze trochę... Jestem głęboko w dwunastnicy... zaraz będę wychodził". Łagodnie uśmierzał żałosne wymiotne protesty swego zgwałconego gospodarza. A ta kobieta, co stoi przy nim i obciera cieknącą ślinę, też coś mówi, a przecież jej słowa wcale nie dochodzą do ciebie