noszą też niektóre macewy, spotykane na żydowskich cmentarzach, ale należą one do świata, który odszedł i o którym nasza wiedza jest znikoma. <br>Wróćmy jednak do rzeźby drewnianej, tak charakterystycznej dla naszej ludowej tradycji. Jej rozkwit przypada na XVIII i XIX stulecie. W tym czasie była ona zjawiskiem powszechnym, a jej zmierzch spowodowały przemiany cywilizacyjne i kulturowe. Już na przełomie XIX i XX w. dostrzegamy zmiany <br>&lt;page nr=63&gt;<br> w upodobaniach estetycznych wsi i miejskich peryferii. Był to proces postępujący szybko, związany z rozwojem miast i przemysłu. Bieda, wręcz nędza dotykająca zwłaszcza południowo-wschodnie części kraju, nie sprzyjała rozwojowi regionalnych strojów, zanikały na wsi dawne