wzdłuż kulturalnego tunelu, zmuszony był kontynuować swą refleksję. ,,Oczywiście - rzekł głośno prawie - jestem nie tylko Lekarz, jestem nie tylko Naukowiec, jestem jeszcze po prostu Sigismund Kraft-Durchfreud, czyli słupek wspomnień nałożonych na siebie jak owe niklowe krążki, z których <hi rend="spaced">homo</> układa swój tak zwany budżet familijny. Za pomocą pasożytów, zwanych zmysłami wewnętrznymi, wyczuwam powierzchnię całego słupka, czyli powierzchnię krawędzi wszystkich tych krążków-wspomnień. Ale nie rozwalając słupka i nie rozrzucając krążków, wyczuć naprawdę mogę tylko krążek najwyższy, tylko ten umieszczony w tzw. przeze mnie świadomości. Stąd potrzeba ciągłego przetasowywania krążków, ponieważ każdy z nich powinien być choć raz krążkiem najwyższym. I