jedyny kraj, do którego opis ten ma zastosowanie (choć możliwe, że do Węgier przystaje on rzeczywiście najpełniej). Drugim takim przypadkiem - jeżeli ograniczyć rozważania do zagadnień gospodarczych - była Polska. Zachodzące od roku 1971 zmiany w postaci rozluźnienia dyscypliny finansowej oraz decentralizacji władzy doprowadziły w końcu do sytuacji, w której planowanie zachowało znaczenie niemal wyłącznie rytualne (Poznański 1996). W 1982 r., po wprowadzeniu stanu wojennego, Polska przyjęła program bardzo podobny do jego węgierskiego pierwowzoru i w efekcie w 1989 r. nie było znaczących różnic systemowych między obydwoma krajami, jeśli chodzi o sektor publiczny. Natomiast rozwój sektora prywatnego był w Polsce, śmiem twierdzić, bardziej