osoba, z którą decydujemy się zamienić kilka słów, znajduje się w nie najlepszym nastroju. Nie jest on jednak na tyle zły, aby nie zacząć z ową osobą rozmowy. Jeśli fakt ten ma miejsce w trakcie kupowania znaczków na poczcie, nastrój ekspedientki jest wtórnym desygnatem jej komunikatów. Istotne jest pytanie, ile znaczków chcemy kupić i jaki ma być ich nominał. Jeśli jednak ta osoba jest naszym przyjacielem, a rozmowa dotyczyć ma wspólnych planów turystycznych - w wyniku osobistego charakteru całej sytuacji plany te stają się desygnatami wtórnymi. Istotne jest to, co się dzieje z naszym rozmówcą. <br>Desygnatami wtórnymi są często kontekstowe wobec pierwotnych