lub benzoesan. Wyniki pokazane na rysunku 1.5.1 są typowe dla bardzo dużej liczby doświadczeń, dotyczących różnych efektów działania RFT. Bardzo często obserwowano w nich ochronny efekt zarówno dysmutazy ponadtlenkowej, jak i katalazy oraz zmiataczy rodnika wodorotlenowego. Jak interpretować takie wyniki? Należy wziąć pod uwagę, że rodnik wodorotlenowy jest znacznie bardziej reaktywny niż zarówno anionorodnik ponadtlenkowy, jak i nadtlenek wodoru (o czym przypomnieć nam może porównanie tabel 1.3.2-1.3.4). W jego stronę muszą się więc kierować podejrzenia o wszystko, co najgorsze dla komórki. Jak może jednak powstać rodnik wodorotlenowy w układzie wytwarzającym anionorodnik ponadtlenkowy i nadtlenek