wziął, Kizia także. Jakżeby o mnie przepomniał? Mój Stasiulek?<br> - Słyszałem, że koń stoi w resztówce pana Józefa, wie Gawlikowa, w Morawicach.<br> - Może i mnie weźmie do Morawic?<br> - On mieszka w Łodzi w małym mieszkaniu. Wkrótce sam musi rozejrzeć się za jakimś zajęciem. Z czego będzie żył?<br> - Piniundze dla mnie przysłał, znaczy się - pamięta. Stasiulek me nie ostawi na zatracenie. Od dzieckam go chowała.<br>Kto właściwie mówił, że Gawlikowa zmarła przy drodze? Że chodziła o żebraczym chlebie? Nie wiem, ale chyba tak się właśnie stało. Świadomość losu Gawlikowej ciążyła pamięci przez długie lata. Cóż mogła jednak sama dla niej zrobić? Musiała opuścić Maleń