krokiem wymarłym korytarzem i wróciłem do auli, gdzie kipiała zabawa, by dalej się obnosić ze swym piętnem odmieńca. W jednym z rogów, z daleka od "Skowyczących Panter", siedział, sam, Rożek Goltz - pochylony nad książką. Poczułem do niego sympatię i przysiadłem się doń.<br>- Co czytasz? - zagadnąłem.<br>- Wyspy fizyki - odrzekł unosząc głowę znad kartek. - Całkiem pouczające - dodał swym dziwnym stylem.<br>- Co to jest? - zapytałem. - Rzecz nie wygląda mi raczej na pracę naukową.<br>- Bo nie jest - odparł Rożek. - To są opowiadania.<br>- Opowiadania? - spojrzałem z większą uwagą na druk. - Czytasz opowiadania?<br>- A co w tym nadzwyczajnego? Jeżeli mówią prawdę... Nie czytam tylko fikcji. Zwłaszcza tych