o Marku. Traktowała ich przyjaźń - i znów miała kłopot z właściwym słowem, bo czy naprawdę była to tylko przyjaźń? - jako coś najbardziej własnego i intymnego. Cóż właściwie miałaby powiedzieć? Prawie codziennie pisujemy do siebie listy z bratem ciotecznym. Niektóre z nich są bardzo czułe. Nie wiem, czego oczekuję po tej znajomości, poza tym, że marzę o tym, aby mnie przytulał i dotykał, ale nie dopuszczam do siebie myśli, że mogłoby zdarzyć się coś więcej. Ale właściwie dlaczego nie? Gdzie jest ta granica, poza którą należałoby przyznać, że ich stosunki przestały być niewinne? Czy przekroczyli ją, całując się? I co takiego Marek