jeśli tu przyniosą twego trupa, wtedy będę dla ciebie bez litości.<br>- Zgoda! - zaśmiał się Adaś.<br>O zmierzchu żegnano Adasia przed gankiem z wielkim krzykiem i żałosnym rwetesem. Matematyk i pani Gąsowska przekonani byli, że chłopiec naprawdę ich opuszcza, lecz że może powróci. Panna Wanda była wtajemniczona, lecz grała swoją rolę znakomicie. Miała odprowadzić Adasia na stację kolei, więc się teraz przyglądała rzewnym pożegnaniom. Walizę chłopca położono na koźle wózka obok woźnicy, wyrostka w rozchełstanej koszulinie, dzierżącego bat większy od niego.<br>Adaś gramoląc się na wózek spojrzał chyłkiem w zarośla przed domem, lecz nie dojrzał nikogo.<br>"Jeśli mnie pilnują - pomyślał - na myśl