1816 roku w Berlinie wystawiono powitaną z aplauzem przez krytyków operę romantyczną Ondyna E.T.A. Hoffmanna (z librettem pióra Lamotte-Fouque).<br>Inscenizacja wzbudzała jednak coraz częściej rozczarowanie. Kryzys przeżywała opera we Włoszech. Krytykowano wykonanie - odkąd w połowie XVII wieku papież zakazał występów kobiet, w operze zatrudniani byli kastraci. Śpiewali znakomicie, ale w miarę podnoszenia się wymagań dotyczących poziomu gry mnożyły się głosy, że nie tylko nie przejawiają oni temperamentu, który pozwoliłby właściwie eksponować namiętności, ale że nadto ich wysokie głosy niweczą wzniosłość: jakże można traktować serio wielkich bohaterów historycznych, jeśli śpiewają sopranem? Na tę niestosowną nieprzystawalność głosu do roli narzekano