związku jednostki z macierzystą grupą. Z norm dotyczących wróżdy i wergeldu wynika, że zabójstwo traktowano jako cios zadany rodowi ofiary przez ród zabójcy. Pokrzywdzonymi byli nie tylko domownicy i bliska rodzina, ale także dalsi kuzyni aż do piątego, szóstego lub siódmego stopnia pokrewieństwa. Wszyscy oni ponieśli stratę i wszystkim wyrządzono zniewagę, jeśli więc strona przeciwna nie złożyła okupu, to wspólny honor rodu nakazywał wyrównać stratę przez odwetowy cios i zmyć zniewagę krwią wroga. Okup składał cały ród zabójcy. W przeciwnym razie prawowita, bezkarna zemsta mogła dosięgnąć zarówno samego sprawcę zbrodni, jak i któregokolwiek z członków jego rodu. Ród obarczano winą za