teorii funkcji decyzji, że wprowadza ona funkcję straty, bez której można się jakoby w ogóle obejść). Ale:<br> a) nie musi być (jak to sugeruje Fisher) uzależniona od jakichkolwiek strat materialnych;<br> b) jeśli przyjmiemy dość oczywisty postulat minimalizacji rozmiaru błędu oraz poddamy pojęcie straty aksjomatyce, to dowolność wyboru funkcji straty nie znika wprawdzie całkowicie, ale zostaje poważnie ograniczona.<br> 3. Pozostaje wreszcie kwestia kryterium wyboru funkcji decyzji ze względu na daną (bo obliczoną na podstawie założeń) funkcję ryzyka r(x, d). Tu jest, jak się zdaje, jedyna istotna, nie dająca się zredukować, arbitralność. Próby ograniczenia dowolności w wyborze kryterium przez nałożenie na wszelkie