wytworzenie również mezonu K. Ta tak zwana produkcja stowarzyszona wskazywała na to, że występuje tu jakaś nowa liczba kwantowa zachowywana w oddziaływaniach silnych. Nazwano ją właśnie dziwnością. Gdy produkcja tych cząstek następuje w zderzeniu cząstek niedziwnych, na przykład nukleonów, wtedy na końcu muszą się pojawić dwie cząstki dziwne o przeciwnych, znoszących się dziwnościach. Rozpad ich nie może natomiast następować przez oddziaływanie silne, gdyż nie istnieją lżejsze cząstki dziwne, na które mogłyby się zamienić z zachowaniem dziwności. Rozpad więc następuje w wyniku oddziaływań słabych, nie zachowujących dziwności. Odpowiednio jednak do mniejszej stałej sprzężenia tego oddziaływania rozpad ten zachodzi ze stosunkowo długim czasem życia