lecz nawet się poruszyć. Został odwartościowany we własnych oczach i skutkiem tego stracił pewność siebie. Poruszanie się w ciemnościach i skradanie się wzdłuż płotu wydało mu się czymś tak poniżający m i bolesnym, że wolałby zostać w tej chwili spoliczkowany publicznie przez najgorszego kochanka swej żony, niż to czynić. "Przecież zrobiłem już jedną podłość!'' z udręką przekonywał siebie mając na myśli wypadek z chirurgiem Tamtenem. Usiłował ostatecznie zdewaluować samego siebie, aby w ten sposób ułatwić sobie przykre położenie. "Jedna podłość czy dwie, czy trzy - to już nie gra roli!" myślał w pośpiechu i. znowu poczuł, jak coś wilgotnego chwyciło go za