nastawionych na uniknięcie zapowiedzianego lub przepowiedzianego. W Szklanym sercu jedynie Hias stara się nie dopuścić do tragedii, ostrzega... - ale na próżno. Ludzie - mówi - są "jak zaczarowani" i "z otwartymi oczami idą w nieszczęście". Są jak w letargu. Pasywność bije z całego obrazu. Widać to choćby w sposobie filmowania. Większość zdjęć zrobiono nieruchomą lub prawie nieruchomą kamerą. Ruch, jaki wprowadza do filmu montaż, ma tu raczej charakter skokowy, podobny do migawki aparatu fotograficznego. W istocie wszystko w tym dziele podkreśla bezruch. Dotyczy to także zawartości kadru: ludzie - na ogół zastygli w bezruchu - siedzą, stoją, leżą. Poruszają się powoli, takie same są ich