i pełno go było w izbie, ale nam to nie przeszkadzało. Wieczory spędzaliśmy siedząc na przyzbie i podziwiając wspaniałe widoki na kotły: Mułowy i Litworowy. Pewnego razu, tuż przed zmierzchem skrajem polany przemknął ryś. "Brońcia" powiedziała, że często pod wieczór zagląda w pobliże szałasu.<br>Po wodę chodziło się wówczas do źródełka, bijącego wysoko pod Przysłopem. Jednej wiosny, chyba było to pod koniec kwietnia - śnieg jeszcze wszędzie zalegał - mąż wziął rano wiadra, założył narty, rozłożył ręce, a "halny", który szalał, dosłownie wniósł go pod Przysłop.<br>Nadszedł 1954 rok, szałas opustoszał, zostały tylko wspomnienia.<br>&lt;au&gt;Zofia Stecka&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="art"&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Kronika TOPR&lt;/tit&gt;<br><br>Po okresie ocieplenia i wręcz