owe polskie naśladownictwa poprzez powielanie zewnętrznego tylko sztafażu tego doświadczenia wypaczyły jego istotne cechy (ważki na to wpływ miały zapewne także pobieżne, a często nawet fałszywe omówienia fotorealizmu w naszych czasopismach). Jedenastu twórców wystawia siedemnaście prac. Można żałować, że zabrakło na wysłanie kilku wybitnych przedstawicieli kierunku. Można żałować, ale nie zubożyło to prezentacji, której celem zasadniczym było wyeksponowanie cech konstytutywnych tej nowej formy artystycznego myślenia, oraz typowych dla niej motywów. Obecne przecież były prace najbardziej znanych fotorealistów (R. Goings, R. McLean, R. Cottingham, J. Salt, czy M. Morley). Przedstawiono także realizacje twórców może mniej w Polsce spopularyzowanych, ale ważkie dla doświadczeń