abstrakcyjne zbawi malarstwo"? Ale jak on to rozumiał?<br> Zdaje mi się, że potwierdzenie słów Bonnarda odnajduję w dorobku<br>trzech malarzy: Villona, Bissi`ere'a i de Staëla. Wszyscy trzej dopiero<br>w ostatnim dziesiątku lat doszli do sławy. Żaden z nich nie jest<br>abstrakcjonistą w sensie absolutnym, ale duża część ich twórczości<br>zupełnie podpada pod określenie sztuki abstrakcyjnej, tak jak ją<br>określa Seuphor. Cóż sugeruje płótno Bissi`ere'a lub niejeden z obrazów<br>Villona, który rozpoczął swą karierę malarską od rysunku pod wyraźnym<br>wpływem Lautreca, a poprzez kubizm doszedł i do grafiki, i do płócien olejnych, których geometryzacja idzie tak daleko, że wszelkie wyobrażenie