a potem odczytał w świątyni w obecności ludu (Jer 36, 1-15). Następnie z wypowiedziami proroka zapoznali się dostojnicy królewscy, a potem zwój zaniesiono królowi i odczytano go w jego obecności. Władca słuchał z pogardą proroctw Jeremiasza, a przeczytany fragment zwoju odcinał nożem i wrzucał do ognia, aż spalił cały zwój. Po tym wydarzeniu Jeremiasz przygotował nowy zwój i kazał Baruchowi ponownie spisać proroctwa, dodając do nich wiele nowych wypowiedzi (Jer 36, 32). Wynika z tego, że nieraz spisywano proroctwa na trwalszym materiale, nie tak kruchym jak ostrakon. Spisanie takie było zwykle ich literackim i ostatecznym opracowaniem. W tym wypadku nie