systemy wynagradzania opierają się na wartościowaniu wyników pracy i zasług indywidualnych dla przedsiębiorstwa, są dynamiczne i silnie różnicują wynagrodzenie. Systemy japońskie stosują zasadę stażu pracy, powolnego awansu pionowego oraz słabo różnicują wynagrodzenie w zależności od wykształcenia i miejsca pracy.<br>IIIV. Model zachodni preferuje zawężanie profilu specjalizacji oraz zasady "przyjmuj i zwalniaj", która wywołuje znaczną fluktuację kadr (nadmierną fluktuację kadr kierowniczych bardzo negatywnie ocenia E. Deming). Model japoński popiera wielozawodowość pracowników oraz zatrudnienie na całe życie, co zwiększa mobilność, lojalność oraz identyfikowanie się pracowników z firmą.<br>IIIV. W modelu zachodnim oceny pracowników dokonuje się na podstawie dyscypliny wykonywania poleceń służbowych, przy szerokim