wreszcie niski peron z gotyckimi szyldami "Murnau". Stacyjka niezbyt imponująca, szara i obdrapana. Wagony towarowe na bocznicach i czubate góry węgla.<br>Ściągam wór na podłogę, a potem sięgam po neseserek. Trzymam go kurczowo w lewej ręce, prawą ciągnę wór ku drzwiom. W tej chwili pociąg, który od kilku już minut zwalniał bieg, staje ze zgrzytem. Rzuca mnie na ławkę po prawej stronie i wór wyślizguje mi się z ręki. Mając rękę wolną, naciskam klamkę, która jednak zacięła się! Tracę panowanie. Zamiast iść do następnego wyjścia, mocuję się z zamkiem, wreszcie opuszczam szybę, by spróbować od zewnątrz lub ewentualnie zawołać tragarza. Chłodne