Brunona mogła stanowić część większej akcji, mającej przypuszczalnie objąć nie tylko Gätaland, ale także północne połacie ówczesnej Szwecji. Jak wiadomo, spotkało się to z gwałtownym oporem tamtejszych możnych.<br>Kolejny arcybiskup hambursko-bremeński - Unwan - starał się kontynuować misję w Skandynawii, nie miał też nic przeciwko działalności duchownych anglosaskich, jeśli uznawali jego zwierzchnictwo. Doceniał znaczenie bogatych darów, wysyłanych lokalnym przywódcom; dzięki temu tolerowali oni obecność głosicieli nowej wiary na kontrolowanym przez siebie terenie. Misjonarzom zezwalano na głoszenie zasad chrześcijaństwa na zgromadzeniach wolnych ludzi, ale nie dopuszczano do aktywnego zwalczania pogańskiego kultu. Pouczający jest przykład anglosaskiego misjonarza Wulfrada, który zniszczył posąg Thora stojący na