Typ tekstu: Książka
Autor: Janusz Tazbir
Tytuł: Silva rerum historicarum
Rok: 2002
Autor: Janusz Tazbir
Tytuł: Silva rerum historicarum
Rok: 2002
tragicznie.
Puenta opowieści o ich losie polega, jak wiadomo, na tym, iż śledztwo poprowadził sam wielki łowczy carskiego dworu, Kiryło Gawrylicz Kozodusin, który małego pieska swej znajomej uznał za samicę jelenia:
Jak śmiesz, krzyknął Kiryło piorunowym głosem, Szczuć wiosną łanię kotną tuż pod carskim nosem? Czynownik daremnie się zaklinał, że zwierzę było psem, nie zaś jeleniem. Również bowiem sprowadzony na miejsce "przestępstwa" policmajster wziął stronę "carskiego jegermajstra", uznając Kozodusina za lepszego eksperta od skromnego urzędnika. Wysokiej rangi policjant:
Bardzo się nad zuchwalstwem czynownika zdumiał I odwiódłszy na stronę po bratersku radził, By przyznał się do winy i tym grzech swój zgładził
Puenta opowieści o ich losie polega, jak wiadomo, na tym, iż śledztwo poprowadził sam wielki łowczy carskiego dworu, Kiryło Gawrylicz Kozodusin, który małego pieska swej znajomej uznał za samicę jelenia:
Jak śmiesz, krzyknął Kiryło piorunowym głosem, Szczuć wiosną łanię kotną tuż pod carskim nosem? Czynownik daremnie się zaklinał, że zwierzę było psem, nie zaś jeleniem. Również bowiem sprowadzony na miejsce "przestępstwa" policmajster wziął stronę "carskiego jegermajstra", uznając Kozodusina za lepszego eksperta od skromnego urzędnika. Wysokiej rangi policjant:
Bardzo się nad zuchwalstwem czynownika zdumiał I odwiódłszy na stronę po bratersku radził, By przyznał się do winy i tym grzech swój zgładził
tragicznie.<br>Puenta opowieści o ich losie polega, jak wiadomo, na tym, iż śledztwo poprowadził sam wielki łowczy carskiego dworu, Kiryło Gawrylicz Kozodusin, który małego pieska swej znajomej uznał za samicę jelenia:<br> <q>Jak śmiesz, krzyknął Kiryło piorunowym głosem, Szczuć wiosną łanię kotną tuż pod carskim nosem?</> Czynownik daremnie się zaklinał, że zwierzę było psem, nie zaś jeleniem. Również bowiem sprowadzony na miejsce "przestępstwa" policmajster wziął stronę "carskiego jegermajstra", uznając Kozodusina za lepszego eksperta od skromnego urzędnika. Wysokiej rangi policjant:<br> <page nr=286> <q>Bardzo się nad zuchwalstwem czynownika zdumiał I odwiódłszy na stronę po bratersku radził, By przyznał się do winy i tym grzech swój zgładził
