w krótkim czasie kolejne kwartały stawały w płomieniach. Wiejący od rzeki wiatr roznosił pożar na całe miasto. Dabora płonęła.<br>*<br>Potknął się i przewrócił. Ciało Magwera upadło na ziemię, chłopak cicho jęknął i legł w bezruchu. Liść powstał od razu, rozejrzał się.<br>Ze wzgórza schodzili ku Daborze najeźdźcy, niczym naganiacze napędzający zwierzynę na myśliwców. Szerszenie na nowo porządkowali szyki. Toszi bała się widocznie, że rozochocone pościgiem grupki wojowników mogą zostać schwytane w pułapki. Tak więc, choć prawe skrzydło armii Toszi oparło się już o rzekę, a lewe otaczało Daborę od zachodu, czoło wojska jeszcze nie dotarło do granicy miasta. To zaś dało