się, że alpiniście "uciekły" po biwaku buty, a było to w śnieżnolodowej ścianie, koledzy więc ze skafandrów zrobili mu walonki, z dużym trudem wyprowadzili na szczyt i zeszli z nim w dolinę.<br>Nie wiedzieliśmy więc, co się tam stało, zawsze jednak pozostawała ta ewentualność, że taternik znalazł się w wolnym zwisie nie mając kontaktu ze ścianą, a partner nie jest w stanie mu pomóc. Zbyt świeżo w pamięci mieliśmy zimową wyprawę, kiedy to wspinacz kołysał się na wietrze, a lina przecierała się na krawędzi okapu. To zdecydowało o szczególnym pośpiechu i o podjęciu ryzyka nocnego zjazdu.<br>Po założeniu stanowiska zjazdowego jako