Z tego powodu <br>musimy odróżnić polemiki dotyczące wyższości jednego rodzaju praktyk nad <br>innymi od fundamentalnych polemik na temat praktyki zen. W pierwszym <br>wypadku dyskusja dotyczy hierarchii ważności różnych form praktyki ze <br>względu na ich skuteczność. Na przykład Dahui, krytykując spontaniczne <br>metody Mazu, nie uważał, że są one błędne, gdyż jedynie zwracał uwagę na <br>to, że mogą być przez uczniów mylnie interpretowane. Historia rozwoju <br>praktyki zen wyraźnie pokazuje, że mistrzowie zen propagowali nowe formy <br>praktyki, aby ich uczniowie uniknęli błędów, wynikających z mylnej interpretacji <br>istniejących już metod. Metoda 'wpatrywania się w koan' Dahui <br>powstała jako antidotum na wyciszanie jaźni w czasie medytacji w