niebagatelna kwota. Rozkładano ją oczywiście na wszystkich Sasów, ale wysoka wartość krowy, wołu, a tym bardziej konia nie pozwalała pobierać takiego świadczenia bezpośrednio od indywidualnych płatników. Ciężar daniny w bydle ponosiły zapewne wspólnym sumptem poszczególne saskie pagi w wymiarze odpowiadającym liczbie wolnych i półwolnych mieszkańców. W takim właśnie, bez wątpienia zwyczajowo utartym trybie każdy z pagów miał według rozdziału 15 Kapitularza z 782 r. dostarczyć środki na uposażenie miejscowego kościoła. Pagenses musieli przeznaczyć na ten cel 2 łany ziemi i dostarczyć wspólnym sumptem czeladź w liczbie proporcjonalnej do swojej własnej liczebności: po jednym niewolniku i jednej niewolnicy od każdych 120 gospodarzy