co się stało, miecz jego zawarczał i przeleciał półkolem ponad głowami patrzących.<br>Furius przymknął powieki, ciężko dysząc. Lekki wiatr musnął rozpalone skronie. Może to łagodne skrzydła śmierci-wybawicielki? Czekał. Uderzenie nie przychodziło. Zdumiał się i spojrzał. Wódz powstańczy opuścił swój miecz ku ziemi, oparł się na rękojeści i uśmiechając się życzliwie, patrzył na legata.<br>- Poddaj się - szepnął cicho po raz trzeci.<br>Gdy Furius poruszył przecząco głową, Spartakus skinął na swoich. Zrozumieli i bez słowa podali Rzymianinowi miecz. Gladiator czekał.<br>- Kończ - poprosił Furius zbielałymi wargami.<br>Spartakus odpowiedział krótko:<br>- Dobrze.<br>Miecze skrzyżowały się jeszcze raz. Ostatni. Furius padł. Z głębokiej rany na barku