podejmuje "decyzję natychmiastowej ucieczki" (F 235) i chcąc skłonić Walka do wspólnego wyjazdu, daje mu znów po gębie... ale przez ścierkę, żeby nie było słychać odgłosów rytualnego mordobicia! (F 239) A na dodatek - jakby chcąc wszystko zmącić - nie przestaje (od F 236) marzyć o Zosi!<br>Bohater działa więc jakby w zygzak i nieczytelnie - także dla siebie samego... W istocie nie zmierza on świadomie do żadnego wyraźnego celu. Szuka raczej, eksperymentuje - na poły w wyobraźni, na poły w międzyludzkiej rzeczywistości. I kiedy tak - w momencie najwyższego napięcia, tuż przed początkiem pańsko-chamskiego rozrachunku - czeka w ciemności, odczuwa coś bardzo osobliwego: &lt;q&gt;"Śmiać mi