wzmianką o tym, co zdziałał ("jedenasty Alboin, syn Audoina, który przywiódł wojsko do Italii"). Szczególnie istotne wydaje się przy tym, że konwencja pocztu królów eliminowała wyobrażenia o "przedkrólewskiej" historii Longobardów, chociaż ze słów prologu (ex quo in gente nostra Langobardorum reges nominati coeperunt esse) wynika, że były to wciąż wyobrażenia żywe. Decyzja o przedstawieniu tradycji historycznej w tak okrojonej wersji podyktowana była najprawdopodobniej względami cenzuralnymi. Sam Rotari był wprawdzie arianinem, ale może nie chciał dodatkowo komplikować swoich stosunków z Kościołem przez otwartą afirmację pogańskich wątków tradycji.<br>W sprawie pogańskich wątków nie jesteśmy jednak zdani na domysły. Około 30 lat po edykcie