Gdy wychodzi na przystanek, dwadzieścia po piątej, z kąta w sieni przymerduje Beja, którą zięć zostawił przed wyjazdem do Niemiec. W pokoju od podwórka szczebioczą kanarki, szczygły i papugi. Klatek jest piętnaście i jeszcze jedna z chomikiem, Trusią. Ptaki są oazą Gerarda, w ich świecie też jest głową rodu i żywicielem. Potrafi gwiżdżąc godzinami prowokować śpiewne trele. Całe życie zajmował się menażerią, aż w lutym sprzedał ją kolegom w mieście. Musiał. Zostały puste klatki.<br><br>Otwiera drzwi. - Z Panem Bogiem.<br><br>- Idź z Bogiem - odpowiada Józefa. Nie wraca do łóżka.<br><br>Znów rośnie w kuchni piramida kanapek, a matka z lękiem myśli o pięciu