procesie sanacji gospodarki polskiej była ważna. Rząd polski zgodził się na przyjęcie na okres trzech lat doradcy amerykańskiego Charlesa Deweya, który też czuwał nad racjonalnym spożytkowaniem pożyczki.<br>Charakterystyczny był stosunek Piłsudskiego do napływu kapitału amerykańskiego do Polski i do samego Deweya jako "stróża" pożyczki. Marszałek wyczulony na sprawy suwerenności państwa, żywił obawy przed nadmierną ingerencją kapitału amerykańskiego w wewnętrzne sprawy Polski. Jego początkowo negatywny stosunek do pożyczki stabilizacyjnej ustąpił pod wpływem perswazji specjalistów, lecz niechęć i ostrożność pozostała.<br>Pożyczka stabilizacyjna wraz z pomyślną koniunkturą gospodarczą sprzyjały szybkiemu postępowi na drodze do zracjonalizowania stanu gospodarki polskiej. Wyraziło się to w zrównoważeniu budżetu państwa