i grubość ich emalii osiągnęły maksymalny rozwój w późniejszych <br>populacjach A. robustus bardzo nieprecyzyjnie datowanych w Afryce Południowej, ale ściślej (pod nazwą A. boisei) w południowo-wschodniej Afryce, gdzie żyły od około 2 do 1 Ma temu, osiągając około 1,50 m wzrostu. Sądząc z uzębienia i umięśnienia szczęk, australopiteki żywiły się twardym pokarmem (nasionami i sawannowymi owocami).<br>W swej niszy ekologicznej małpoludy nie zdołały wytrzymać konkurencji z innymi <br><br>zwierzętami. Linia Australopithecus wymarła bezpotomnie (ryc. 17.8).<br><br>&lt;tit&gt;Rozrost mózgu i obróbka wtórna&lt;/&gt;<br><br>Pod względem przystosowań pokarmowych jesteśmy bardziej prymitywni od australopiteków i jeśliby A. robustus był naszym przodkiem, ewolucja musiałaby odwrócić