znajomych, Jerzy Podbiełło, zamożny niegdyś szlagon i gracz, wysiedlony przez Niemców z majątku, prowadził w swoim obszernym warszawskim mieszkaniu klub brydżowy. Dostęp do niego mieli wyłącznie ludzie dobrze mu znani oraz wprowadzeni przez nich goście.<br>Obok partii brydża zawsze organizowały się dwa lub trzy stoliki pokera. To był właśnie mój żywioł i moja namiętność. Stałem się codziennym bywalcem klubu i w kartach znajdowałem całkowite zapomnienie. Bezsennie spędzane noce przestały być męczarnią, przeciwnie, przynosiły ukojenie moim starganym nerwom. Zapamiętywałem się w grze i oddawałem się we władanie kart.<br>Kto sam nie jest graczem, ten nigdy nie pojmie, na czym polega ich szatańska