dobrane okruchy systemów inicjacyjnych nie mają mocy nadawania światu przedstawionemu "głębszego sensu". Ulubiona przez Gretkowską figura gry między dosłownością, z reguły szokującą, a symbolem często zawodzi, prowadząc do desemantyzacji symbolu. W utworach Manueli Gretkowskiej trudno natrafić na słowo własne - nieprzedrzeźnione - autonomiczne i odpowiedzialne.<br> Powieści Manueli Gretkowskiej ratuje przed fałszywą autoprezentacją żywioł zabawy i autoironiczny dystans. Natomiast debiutancka powieść Małgorzaty Saramonowicz Siostra (1996), wprowadzona na rynek jako wybitna "powieść inicjacyjna", jest pozbawiona zabezpieczeń dystansu i autoironii narratora. Sensacyjnym pomysłem autorki jest monolog wewnętrzny kobiety w ciąży, pogrążonej w stanie śpiączki oraz monolog wewnętrzny karalucha. Niestety karaluch Małgorzaty Saramonowicz nie jest Gregorem Samsą