w betonowym korycie, i choć nigdy nie będzie dawał wiele świeżości, bo jest na to zbyt mały, jednak orzeźwia trochę spieczone madryckie powietrze. Za Puento de Toledo, mostem na drodze do Toledo, roztaczała się ohydna dzielnica chyba na poziomie Bałut łódzkich: dzisiaj zaszczurzone rudery znikły, wznosi się nowiutka dzielnica, która żywo przypomina nowe dzielnice Genui czy Mediolanu. Sklepy wyglądają zupełnie inaczej: a dwa madryckie uniwersalne sklepy, El Corte Inglez i Gallerias Preciados, mogą rywalizować z Galeries Lafayette czy szwajcarskim Migrosem. Znaczna część ludności zaczęła się myć, golić, czesać, dzieci bosych nie widzi się nigdzie, motoryzacja w miastach, zwłaszcza w Madrycie, jest