Kasprowicza, Próchna Berenta czy utworów Tadeusza Micińskiego - a co na pewno nie da się pokrótce określić. Chociaż bardziej czytelny od autorów Młodej Polski, ma tę samą co oni zachłanność i zdaje się mieć to samo przekonanie, że słowom przez nas używanym zawsze odpowiadają jakieś byty, a przynajmniej że "problemy" wiodą żywot oderwany. Poezja Młodej Polski jest tak zła, bo poeta mówiąc "Duch" czy "Bóg" miał poczucie, że używa wyrazów równie konkretnych jak "stół" czy "wierzba", a mówiąc "stół" czy "wierzba" przypuszczał, że jest to równie konkretne jak "czerwony stół" i "kwitnąca wierzba". Przenosząc te cechy stylu w sferę myślenia, można sobie