dzięki temu nabrały autonomii, uniezależniły się od kontekstu. I niejeden, cytując Szewczenkę na taki czy inny użytek, prawdopodobnie nie potrafiłby wskazać bez pudła, z jakiego utworu pochodzi cytowane zdanie. To normalne zjawisko - nie powinno dziwić nikogo. W "Księgach narodu i pielgrzymstwa" również znajdziemy poszczególne zdania, które nigdy nie stracą siły żywotnej; byłoby<br><br>&lt;page nr=204&gt; jednak grubą przesadą żądać od czytelnika polskiego - nie mówiąc o obcym - aby zachwycał się całością.<br>Szewczenko stosował słownictwo i rytm pieśni ludowej do poematów o szerokim oddechu epickim i dydaktyczno-historiozoficznym. Był to błąd artystyczny,.który musiał zemścić się. Nie kiedy instynkt poetycki zdobywał się na dostateczną prężność, aby